بررسی مکانیسم مولکولی جلوگیری از تشکیل توده های بتا-آمیلوئید توسط پنتا پپتاید به روش شبیه سازی داکینگ و دینامیک مولکولی

آلزایمر شایع ترین نوع بیماری زوال عقل در افراد بالای 65 سال می باشد که علت اصلی و روش درمان قطعی آن تاکنون به درستی مشخص نشده است. مطالعات آسیب شناختی، تشکیل پلاک های فیبری و توده های تجمع یافته پروتئین آمیلوئید بتا در سیستم اعصاب مرکزی را به عنوان یکی از دلایل بیماری آلزایمر پیشنهاد و مهار این فرایند را به عنوان روش درمان مؤثر برای این نوع بیماری معرفی کرده اند. ناحیه والین10-اسیدگلوتامیک22 از پروتئین آمیلوئید بتا، در فرایند تجمع منومرها، تشکیل توده های محلول و پلاک های فیبری نامحلول نقش اساسی را ایفا می کند. ازاین جهت، مهار این ناحیه می تواند فرایند آمیلوئید شدن را متوقف و از پیشرفت آن جلوگیری کند. گزینه ی دارویی استفاده شده در این پژوهش، پنتا -پپتاید جداشده از پایانه ی کربوکسیلِ پروتئین آمیلوئید بتا با توالی گلیسین33-گلیسین37 می باشد و نحوه اتصال آن به ناحیه والین10-اسیدگلوتامیک22 از پروتئین آمیلوئید بتا42 به روش شبیه سازی ترکیبی داکینگ و دینامیک مولکولی مورد بررسی قرار گرفته است. درنتیجه این شبیه سازی، سه محل پیوند پایدار برای اثر پنتا-پپتاید بر گیرنده مشخص شد و تحلیل های ساختاری بر روی این محل های پیوند نشان دادند که پنتا-پپتاید استفاده شده با مهار ناحیه ی والین10-اسیدگلوتامیک22، می تواند از تجمع و تشکیل توده های پروتئینی آمیلوئید بتا42 جلوگیری کند. پژوهش حاضر توالی پپتیدی گلیسین33-گلیسین37 را به عنوان داروی مؤثر در درمان بیماری آلزایمر به دیگر مطالعات پیش کلینیکی در این زمینه، معرفی می کند.